V. ნაყინის ქაღალდის ჭიქების რეციკლირებადი ბიოდეგრადირება
ხის მერქნის ქაღალდი შეიძლება გადამუშავდეს და აქვს დეგრადაცია. ეს მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს გადამუშავებას და ბიოდეგრადირებასნაყინის ჭიქები.
განვითარების ხანგრძლივი პერიოდის შემდეგ, ნაყინის ქაღალდის ჭიქების დაშლის ტიპიური გზა შემდეგია. 2 თვეში ლიგნინმა, ჰემიცელულოზამ და ცელულოზამ დეგრადაცია დაიწყო და თანდათან მცირდება. 45-დან 90 დღემდე, ჭიქა თითქმის მთლიანად იშლება პატარა ნაწილაკებად. 90 დღის შემდეგ ყველა ნივთიერება იჟანგება და გარდაიქმნება ნიადაგისა და მცენარის საკვებ ნივთიერებებად.
ჯერ ერთი,ნაყინის ქაღალდის ჭიქების ძირითადი მასალაა რბილობი და PE ფილმი. ორივე მასალის გადამუშავება შესაძლებელია. რბილობი შეიძლება გადამუშავდეს ქაღალდში. PE ფილმი შეიძლება დამუშავდეს და დამზადდეს სხვა პლასტმასის პროდუქტად. ამ მასალების გადამუშავებამ და ხელახლა გამოყენებამ შეიძლება შეამციროს რესურსების მოხმარება, ენერგიის მოხმარება და გარემოს დაბინძურება.
მეორეც,ნაყინის ქაღალდის ჭიქებს აქვთ ბიოდეგრადირება. რბილობი თავისთავად არის ორგანული ნივთიერება, რომელიც ადვილად იშლება მიკროორგანიზმების მიერ. და დეგრადირებადი PE ფილმები ასევე შეიძლება დეგრადირებული იყოს მიკროორგანიზმებით. ეს ნიშნავს, რომ ნაყინის ჭიქები შეიძლება ბუნებრივად გადაიზარდოს წყალში, ნახშირორჟანგად და ორგანულ ნივთიერებებად გარკვეული პერიოდის შემდეგ. ასე რომ, ის ძირითადად არ იწვევს გარემოს დაბინძურებას.
გადამუშავებად ბიოდეგრადაციას დიდი მნიშვნელობა აქვს გარემოს დაცვისთვის. მზარდი გლობალური გარემოსდაცვითი პრობლემების გამო, მდგრადი განვითარება საზოგადოების ყველა სექტორის საერთო საზრუნავი გახდა.
სურსათის შეფუთვის სფეროში გადამუშავებადი და ბიოდეგრადირებადი მასალები მომავალი განვითარების მიმართულებაა. ამიტომ, რეციკლირებადი და ბიოდეგრადირებადი საკვების შესაფუთი მასალების პოპულარიზაციას დიდი მნიშვნელობა აქვს მრეწველობისა და გარემოს დაცვის ინდუსტრიის განვითარებისთვის.